من گیج آدما

من گیج آدمای اطرافم هستم... اونی که دوسش واقعا دارم ... اصولا کاراش میگه دوسم نداره اما بعضی کااراش جزئی اش نشون میده فوق العاده مراقبمه... شایدم اشتباه میکنم....دارم سعی میکنم دنیا بدون اون تصور کنم آیندم و بچه هام اما همیشه میاد توی صحنه های ذهنی ام... خودم بهش میگم چشم سبز برنزه من.... خودم که واقعا سبزه ام... 

نفر دیگ اونیه که یکسال باهاشم ... نمیگه دوست داشتنش اما باطنا دوسم داره... پیام دادن و اینا چند روزه که اصلا نیس... منم عصبی شدم از دستش... نصف شب بهش گفتم اون فک کرد دیگ نمیخامش اعصاب اونم بهم ریخت... بخدا اگه اون جواب منو نده به چی امید داشته باشم به یه رابطه پوشالی... نمیدونه منم خسته میشم نمیدونه اگه اون محبت کنه منم از نارش میرم من همیشگی نیستم اگه محبت نکنه میرم...یه بار بهش گفتم که بشه تلنگر واسش.... جدیش نگرفت میدونم.... دیشب پیامی ازش که قاطی پیاما دیگران شد و نخونده مون تا صب این بود که تو تلافی میکنی که من اصلا دوس ندارم... تلافی؟ جالبه.... من فقط میخام بهش بگم حواست بهم باشه حتی با یه پیام............گیجم....